Het gebeurt in mijn praktijk met enige regelmaat dat er iemand voorbij komt (die is overleden) die iets wil goed maken. Zelden komen ze alleen door, meestal zijn ze in gezelschap van een andere ziel die ze helpt.
Dat kan iemand zijn die in het normale leven niet me ze verbonden is geweest, maar wel hebben ze beiden gemeen dat ze in verbinding staan met degene voor wie de reading is.
Vaak laten ze ook zien, waarom ze zich gedroegen zoals ze deden tijdens hun leven.
Vaak door trauma, wat ze zelf hebben opgelopen, waren ze niet in staat tot het geven van onvoorwaardelijke liefde. Dat betekent niet dat ze geen liefde voelden of wilden geven, maar ze raakten zover verwijderd van hun eigen ziel, dat het niet lukte. Door bijvoorbeeld de angst om weer afgewezen te worden of te worden mishandeld sloten ze zichzelf af en konden niet meer bij hun gevoel.
Ze raakten zo steeds meer verwijderd van hun eigen ziel en werden ze gevormd door de nare ervaringen die ze hadden doorstaan. Eenmaal overleden wordt je weer wie je in de kern bent.
Het volgende verhaal is een voorbeeld van een reading van iemand die spijt had van zijn daden.
Er kwam een dame bij mij in de praktijk en de reading begon vrolijk met iemand die was overleden en een zeer positieve en vrolijke sfeer om zich heen had. Degene die was overleden was in onze ogen veel te jong overleden, maar kwam over zoals ze in haar leven hier op aarde was.
Op een gegeven moment gaf ze met handgebaren aan dat wij door moesten naar de volgende spirit (ik heb nog steeds moeite met het woord ‘geest’, moet dan altijd aan witte lakens en Casper het spookje denken).
En daar stond, wat verder weg, een man, onbeweeglijk en star, met een stok. Ik kreeg er een opa gevoel bij.
De dame zei, volgens mij gebruikte mijn opa geen stok.
De man bleef zo staan, zelfde houding, wat in mijn ogen een vreemde houding was. Meestal wil iemand die doorkomt een groet brengen en een bevestiging dat het goed is en dat ze bij de persoon zijn die voor de reading komt. Ze laten vaak dingen zien die de ander doen beseffen dat ze werkelijk bij hen zijn.
Als de ander zeker weet dat dit de betreffende persoon is, gaan ze weer verder, vaak blij en tevreden.
Maar deze man straalde niet iets liefs uit en was erg afstandelijk.
Tot de persoon die de reading had gevraagd, opeens zei, mijn vader had geen goede band met zijn vader. Hij sloeg zijn kinderen zelfs met een stok…
Voilà het mysterie was opgelost en nu kwam haar opa voorbij en ging op zijn knieën zitten en huilde. Het symbool voor spijt en vragen om vergeving.
Hij liet zien dat hij nu veel liefde voor zijn zoon en kleindochter voelde.
Ik weet niet of hij vergeving van zijn zoon (inmiddels ook van een respectabele leeftijd) heeft gekregen, maar hij heeft in ieder een stap gezet naar heling.