Als ik terug kijk op mijn leven, voel ik vooral dankbaarheid…
Natuurlijk ging het niet altijd van een leien dakje en zijn er genoeg periodes geweest dat het niet lekker liep en ik niet gelukkig was. Gek genoeg waren het meestal de gevolgen van de keuzes die ik zelf gemaakt had.
In mijn jonge jaren:
Als achttienjarige werkte ik een poos in Zwitserland als nanny en in het restaurant, een jaar later weer naar Zwitserland maar nu als reisleidster. Fantastisch gehad en contact met het thuisfront bestond uit één telefoontje per week. Mijn jeugdliefde kwam op bezoek en dat was het einde van mijn leven in Zwitserland. Thuisgekomen raakte die relatie uit om 50 jaar later weer op te bloeien.
De voordelen zijn dat er ook deze zomer weer mensen uit Zwitserland hier vakantie komen vieren, mijn petekind (een tiener, die nu net zo oud was als ik destijds toen ik op haar vader paste) samen met haar vader. Een gevolg van een keuze die meer dan 50 jaar geleden werd gemaakt.
Het leven op de Antillen.
Jarenlang mochten de vader van mijn kinderen en ik, samen met de kinderen in het Caraïbisch gebied wonen en de hele familie kwam op visite, super gezellig. De reis duurde in het begin ongeveer 24 uur met diverse tussenstops.
Zo’n leven in de zon, aan het strand komt regelmatig voorbij op social media. Natuurlijk is het heerlijk en je voelt je vrij en meer ontspannen dan in Nederland. Waar aan voorbij wordt gegaan is dat veel mensen die op bijvoorbeeld de eilanden komen werken, vaak tijdelijk op zo’n plek wonen. Na een paar jaar gaan ze weer naar een andere plek (tegenwoordig kun je zeker contact houden) maar het is toch anders. Als je ergens voor langere tijd bent, ga je na verloop van tijd steeds minder enthousiast vriendschappen aan. Je weet dat ze over een paar jaar weer weggaan.
Ik vond dat na 10 jaar echt lastig worden en begon het leven in Nederland te missen. Kinderen die op een fietsje overal naar toe konden en veel op straat speelden, dat gunde ik mijn kinderen. Helaas is dat nu ook al niet meer zo… Lekker met vriendinnen afspreken, naar het bos en de familie dingen, zoals verjaardagen, Sinterklaas en Kerst miste ik.
Na 15 jaar zijn we weer teruggegaan naar Nederland.
Als ik nu All you need is love in Australië zit te kijken, zie je wat het met mensen doet. De blijdschap dat ze de familie weer zien. Weer even de herkenning van wie je bent, bij wie je roots liggen en degene zien waarvan je niet wist dat je ze zo gemist had. Dit is de andere kant van het plaatje, je krijgt veel in het buitenland, maar je laat ook veel achter.
Een ander ding wat je vaak in eerste instantie niet bedenkt is dat het mooie leven dat je voor ogen hebt, wordt geleefd door jou. Ben jij in Nederland een angstig persoon, dan ben je dat daar ook. Ben je hier snel ontevreden, dan ben je dat daar ook. Ben je hier optimistisch, dan daar ook.
Je neemt jezelf mee…
Waar je ook heen gaat, je bagage reist met je mee. Kies dus bewust wat je in je koffers stopt.